"മാര്ക്സിനെ പറ്റിച്ച കേരളം" വായിച്ചപ്പോള് ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില് പണ്ട് ഒരു പറ്റിയ്ക്കല് ഉണ്ടായത് ഓര്മ്മയില് വന്നു.
ഇയ്യുണ്ണ്യാപ്ലേനെ പറ്റിച്ച കഥ.
രവി ഒരു സാധാരണ കുട്ടിയായിരുന്നു. പത്തോ പതിനൊന്നോ വയസ്സുണ്ടാവും അന്ന്. കൃഷിപ്പണി ചെയ്ത് കുടുംബം പുലര്ത്തുന്ന മാതാപിതാക്കളുടെ മൂത്ത സന്താനം. കൂലിപ്പണിയെടുത്ത് കിട്ടുന്നതില്നിന്ന് ഓരോ ദിവസത്തേയ്ക്കുമുള്ള അവശ്യസാധനങ്ങള് വാങ്ങുന്ന രീതിയാണ് അക്കാലത്തുണ്ടായിരുന്നത്. ദാരിദ്ര്യം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും പ്രാരബ്ധം വിളിച്ചുപറഞ്ഞിരുന്നില്ല ആരും. രവിയുടെ അമ്മ ഒരു ദിവസം അവനെ വിളിച്ച് 5 രൂപ കൊടുത്ത് 2 രൂപയ്ക്ക് പഞ്ചസാരയും 3 രൂപയ്ക്ക് ചായപ്പൊടിയും വാങ്ങി വരാന് പറഞ്ഞു. മിഠായിയും തിന്നുകൊണ്ടാണ് രവി വീട്ടിലേയ്ക്ക് കയറി വന്നത്. 'എവിടെ നിന്നാണ് നിനക്ക് മിഠായി വാങ്ങാന് കാശ് കിട്ടിയത്' അമ്മ ചോദിച്ചു. 'ഞാന് 1 രൂപ ഇയ്യുണ്ണ്യാപ്ലേനെ പറ്റിച്ചു' അതുകൊണ്ട് മിഠായി വാങ്ങി, എന്ന് രവി. അതെങ്ങനെ, അമ്മയുടെ സംശയം . ഇത്തിരി സങ്കോചത്തോടെ രവി പറഞ്ഞു, "ഞാനെ... ഒന്നര രൂപയ്ക്ക് പഞ്ചസാരയും രണ്ടര രൂപയ്ക്ക് ചായപ്പൊടിയും വാങ്ങി, എന്നിട്ട് 1 രൂപ ഇയ്യുണ്ണ്യാപ്ലെനെ പറ്റിച്ച് , അതുകൊണ്ട് മിഠായി വാങ്ങി."
[ഇയ്യുണ്ണ്യാപ്ല - അക്കാലത്തെ ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ സൂപ്പര് മാര്ക്കറ്റിന്റെ (പലചരക്കു കടയുടെ) മുതലാളി]
Sunday, April 20, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
നമ്മള് അറിയാതെ നമ്മള് തന്നെ നമ്മളെ പറ്റിയ്ക്കുകയും, മറ്റുള്ളവരാല് നമ്മള് പറ്റിയ്ക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന ഈ ലോകത്തില് "രവി" നിഷ്കളങ്കനായ ഒരു വിധേയന് ആണെന്ന തോന്നലാണ് ഈ കുറിപ്പിന് കാരണം.
ഈയിടെ ആരോ പറ്റിച്ചു ല്ലെ
പോസ്റ്റിനേക്കാള് എനിക്ക് ഇഷ്ടമായത് തന്റ്റെ കമന്റ്റാണ്.
സസ്നേഹം
ദൃശ്യന്
:-) പാവം ഇയ്യുണ്ണ്യാപ്ല!!
Post a Comment